آنچه می خوانی از آن؛

 همه ی قلبِ من است 

 که به یادت شده اشعار ِ سپید

و روان گشته ز خودکار ِ دلم

 به ورق های زمان

تا بماند و تو را تا به ابد

 به همین لحن ِحزین

 بر لب ثانیه های گزران

 بی عدد ، تازه کند

و در آن دم که تنم چون خاک است ؛

تا کسی هست

و تا قدرت  ِخواندن دارد ،

حرف هایی باشد

 که بخواهد به جهان

عشق پر شور ِ مرا

 بنویسد به تن ِ هر گل ِسرخ!

...
من یا تو؟
سکه دوستی!
بیهوده!
یاد
بهار!
ذهن پنجره!
!
تیغ زمانه!
!!!
!
بی صدا
سر در گریبان!
از جنس خودم!
فصل کشتار!
[همه عناوین(324)][عناوین آرشیوشده]